گاهی فاصله ی زیاد بین دندان های جلویی اعتماد به نفس بسیاری از افراد را تحت تأثیر قرار می دهد و یکی از چالش های دندانپزشکی زیبایی می باشد. اغلب در این شرایط موقعیت خطوط میانی دندان ها و نیز کجی تحت تاثیر قرار می گیرد، این نمونه نشان می دهد که همه ی این موارد نمی توانند با یک روش مشابه درمان شوند. اگرچه گزینه های درمانی زیادی در دسترس هستند، انتخاب و تشخیص روش مناسب برای رسیدن به موفقیت کلیدی است. در این مقاله یک روش برای برای بستن فاصله ها و تصحیح انحراف خط میانی یعنی کامپوزیت دندان فاصله دار شرح داده شده است.
درمان دندان فاصله دار با کامپوزیت
دیاستم یا فاصله بین دندانی همانند بسیاری از مسائل دیگر طرح درمانهای مختلفی دارد. میزان فاصله بین دندانی و تعداد دندانهایی که با هم فاصله دارند از عوامل تعیین کننده طرح درمان هستند.
- در صورتیکه فاصله کم یا متوسط باشد و فقط از یک طرف دندان باشد، فقط با اضافه کردن کامپوزیت به آن سطح دندان درمان میشود.
- در صورتیکه دیاستم از دو طرف دندان باشد، یعنی نیاز به افزایش کامپوزیت به دو طرف دندان باشد و یا اینکه دیاستم جنرالیزه باشد، یا به اصطلاح تعداد دندانهای بیشتری را درگیر کند، در این صورت با توجه به شرایط موجود معمولا” از ونیر(لمینیت) کامپوزیتی و گاهی از لمینیت سرامیکی استفاده می شود.
انواع روشها برای بست فاصله بین دندانی
چند روش مختلف برای بستن فضای خالی بین دندان ها وجود دارد. دندانپزشک با توجه به علت فاصله دار شدن دندان ها و میزان فاصله ای که وجود دارد بهترین تصمیم را برای درمان این مشکل به شما پیشنهاد می کند. ارتودنسی، کامپوزیت ونیر دندان، کاشت ایمپلنت دندان، لمینت دندان و دندان مصنوعی روش هایی هستند که به کار می روند.
زمانی که بین اکثر دندان ها فضای خالی وجود داشته باشد و این فواصل اندک باشند معمولا از ارتودنسی دندان ها استفاده می شود. این روش بیش از شش ماه به طول می انجامد و گران ترین روش محسوب می شود. اما اگر فقط یک یا دو فاصله بین دندانی وجود داشته باشد روش کامپوزیت یا لمینت دندان پیشنهاد می شود که کامپوزیت دندان ساده تر و مقرون به صرفه تر است. و اما گاه ممکن است فاصله بین دندانی آنقدر زیاد باشد که گویی جای یک دندان خالی مانده است. در این صورت از روش کاشت ایمپلنت دندان و یا دندان مصنوعی جهت پر کردن فاصله بین دندان ها استفاده می شود.
